1. ทีมมีความแข็งแกร่งมากขึ้น

ทีมชาติไทยในยุคของอิชิอิ แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งมากขึ้นอย่างชัดเจน เห็นได้จากเกมที่พบกับทีมชั้นนำอย่างญี่ปุ่นและอุซเบกิสถาน แม้จะแพ้ทั้งสองเกม แต่ทีมก็สู้ได้สนุก และมีโอกาสทำประตูได้เช่นกัน แสดงให้เห็นว่าทีมมีความพร้อมมากขึ้น สู้กับทีมใดก็ได้

2. มีระบบการเล่นที่ชัดเจน

อิชิอิ เข้ามาวางระบบการเล่นให้กับทีมชาติไทยอย่างชัดเจน โดยเน้นเกมรุกแบบดุดัน และเน้นใช้บอลเร็วเป็นหลัก จะเห็นได้จากเกมที่พบกับญี่ปุ่นและอุซเบกิสถาน ทีมพยายามเปิดเกมรุกใส่คู่ต่อสู้อยู่ตลอดเวลา ซึ่งทำให้เกมสนุก และมีโอกาสทำประตูได้มากขึ้น

3. มีนักเตะดาวรุ่งที่น่าจับตามอง

ทีมชาติไทยในยุคของอิชิอิ มีนักเตะดาวรุ่งหลายคนที่น่าจับตามอง อย่างเช่น เอกนิษฐ์ ปัญญา, กฤษดา กาแมน, ศุภณัฐ ทรวงโสภา, ฉัตรมงคล เรืองศุภนิมิตร และเจนภพ โพธิ์ขี เป็นต้น นักเตะเหล่านี้มีฝีเท้าดี และมีโอกาสพัฒนาขึ้นไปอีกในอนาคต

นอกจากสัญญาณดีทั้ง 3 ข้อที่กล่าวมาแล้ว ยังมีอีกประเด็นที่น่าสนใจคือ ทีมชาติไทย ในยุคของอิชิอิ เน้นการเล่นที่ดุดันและกล้าบุกมากขึ้น ซึ่งต่างจากสไตล์การเล่นของทีมชาติไทยในยุคที่ผ่านมา ที่เน้นการเล่นอย่างระมัดระวังและเน้นรักษาผลเสมอมากกว่า

แนวทางการเล่นที่ดุดันและกล้าบุกมากขึ้นนี้ เป็นสิ่งที่แฟนบอลไทยหลายคนชื่นชอบ เพราะทำให้ทีมชาติไทยดูมีสีสันและน่าติดตามมากขึ้น นอกจากนี้ แนวทางการเล่นแบบนี้ยังสามารถช่วยสร้างโอกาสในการยิงประตูได้มากอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม แนวทางการเล่นแบบนี้ก็มีความเสี่ยงเช่นกัน หากทีมชาติไทยไม่วางแผนการเล่นให้ดีพอ อาจทำให้เสียประตูได้ง่ายเช่นกัน ดังนั้น ทีมชาติไทยจำเป็นต้องหาจุดสมดุลระหว่างการเล่นที่ดุดันและกล้าบุก กับการเล่นที่รอบคอบและระมัดระวัง

โดยรวมแล้ว ทีมชาติไทยในยุคของอิชิอิ กำลังพัฒนาไปในทิศทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ และมีโอกาสที่จะประสบความสำเร็จได้ในอนาคต แต่สิ่งสำคัญคือสมาคมกีฬาฟุตบอลแห่งประเทศไทยต้องให้ความต่อเนื่องกับโครงการพัฒนาทีมชาติไทยในระยะยาว เพื่อให้ทีมชาติไทยสามารถประสบความสำเร็จได้ในระยะยาว